Maadin Nizamnamesi

Maadin Nizamnamesi, 1869 yılında hazırlanmış ve genellikle iş güvenliğini ilgilendiren önemli hükümler getirmiştir. Dilaver Paşa Nizamnamesi’ne göre daha ileri ve kapsamlı hükümler getiren Maadin Nizamnamesi de işverenler tarafından uygulanmamış ve tüzük hükümleri hayata geçirilememiştir, Nizamnamenin en önemli özelliği Dilaver Paşa Nizamnamesi’ndeki çalışma yükümlüğünü kaldırmasıdır.

Bu tüzüğe göre;
İşveren iş kazasının oluşmasını önlemek için gerekli önlemleri alarak iş güvenliğini sağlamak zorundadır.

Kazaya maruz kalanlara veya ailesine mahkeme tarafından hükmedilecek tazminat işveren tarafından ödenecektir. Kaza, işverenin kötü yönetim ve denetimi veya gereken önlemlerin yasalara uygun olarak yerine getirilmemiş olması nedeniyle meydana gelmiş ise, işveren ayrıca 15-20 altın tutarında daha fazla tazminat ödeyecektir.

Havzada her işveren, diplomalı bir hekim çalıştırmak ve eczane bulundurmak zorundadır.
28 Nisan 1921 tarih ve 114 sayılı Zonguldak ve Ereğli Havza-i Fahmiyesinde Mevcut Kömür Tozlarının Amele Menafii

Yönetmelikte dikkat çeken maddeler:

1.  Zorunlu çalışma yönteminin kaldırılması,
2.  İşçilerin ücret-i layika ve kendi rızasıyla çalıştırılmaları,
3.  Maden mühendislerinin madendeki tehlikeleri saptayarak, maden sahibini uyarması,
4.  Maden mühendislerinin tehlikelere karşı gerekli önlemleri alması,
5. Kaza olduğunda maden sahiplerinin derhal hükümete haber vermesi,
6.  Kaza durumunda bütün masraflar ve maden işçisi ile ailesine verilecek mahkemelerce saptanan tazminatın maden sahipleri tarafından ödenmesi,
7. Kaza kötü idareden kaynaklandıysa maden sahibinden 5 ila 20 altın ceza alınması,
8. Madende bir eczane ve diplomalı hekim bulundurulması